Kasserar Juel Hansen hadde betalt ut løn til anleggsfolka mellom Voss og Haugastøl i slutten av januar 1905. På tilbakevegen kom han til Finse og fekk der med seg ein hjelpesmann på vegen vidare vestover. Dei starta seint på dagen mot Taugevatn, men hadde vorte åtvara om dårleg vêr og lite dagsljos så seint. Då dei ikkje var komne fram neste morgon vart ein stor leiteaksjon organisert, men utan resultat. I pengeskrinet dei hadde med seg var det 25 000 kroner, ein svær sum den gongen, då løna var på mindre enn fem kroner om dagen. Spekulasjonane var difor mange.
Det vart lova 1 000 kroner i dusør for å finna dei sakna, og mange av anleggsfolka leita i helgane utover vinteren og våren. Først i slutten av juni vart pengeskrinet funne, med pengane på plass. Seinare vart lika av kasseraren og hjelpesmannen funne på to ulike stader søraust for Finse, i området mellom Kongsnuten og Sauabotnen.
Ut frå funnomstenda må dei to karane ha snudd ein stad vest for Finse grunna mørker og sterk vind utover kvelden og natta, og ha kome ut av kurs på vegen tilbake til Finse. Kasseraren har utfaren søkt ly ved ein stor stein, og vorte liggjande. Sekken med pengeskrinet har hjelpesmannen teke med seg vidare, men har seinare lagt det frå seg med ei oppreist ski som markering. Han har så gått vidare på føtene utan ski og gått utfor ein hammar, skada seg og har vorte liggjande. Ei tragisk hending som gjorde sterkt inntrykk på anleggsfolka.